داشتن روتین‌های مراقبت از پوست و انجام عمل‌های زیبایی یا آرایش، این روزها موضوع معمولی به نظر می‌رسد؛ اما آیا این موضوعات تنها در چندین سال اخیر دامنه داشته‌اند؟ در دنیای باستان که هیچ برند و محصولات زیبایی وجود نداشت، آیا افراد آرایش نمی‌کردند؟ در این مطلب ردپای آرایش و مراقبت‌های مربوط به زیبایی را در جهان باستان بررسی می‌کنیم.
مردان و زنان مصری از روغن های معطر برای پاکسازی و زیبایی پوست خود استفاده می کردند؛ گفته می شود که کلئوپاترا، ملکه مشهور مصری از حمام های شیر الاغ و عسل برای مراقبت از پوست بدن خود استفاده می کرد. حتی گفته شده کلئوپاترا در سفر حتما همراه خدمه حیواناتی هم با خود می برد تا بتواند روتین مراقبت از پوست خود را حفظ کند.
مردم چین از 3000 سال پیش از میلاد مسیح از ترکیباتی برای رنگ کردن ناخن های خود استفاده می کردند. این ترکیب ها دارای رنگ های مختلفی بودند و استفاده از بعضی از رنگ ها برای ناخن تنها مختص طبقه اشراف چینی بود.
زنان یونانی از موادی به عنوان رژگونه، سایه چشم و خط چشم استفاده می کردند. در آن دوران رنگ پریدگی و سفیدی بیش از حد پوست از المان های زیبایی به شمار می رفت به همین دلیل زنان یونانی در استفاده از پودرهای سفید دست و دل باز عمل می کردند.
300 تا 400 سال پیش از میلاد مسیح در هند استفاده از حنا موسوم بود. از حنا هم برای رنگ کردن موی سر استفاده می شد و هم برای کشیدن طرح های مختلف روی دست و پا. این رسم در هند هنوز پابرجاست.
اتروسک تمدنی هندواروپایی است که از 700 سال پیش از میلاد تا اواسط سده اول پیش از میلاد در شبه جزیره ایتالیا دوام داشت و با شکوفایی امپراطوری روم از بین رفت. این قوم لوازم آرایش و عطر خاص خود را می ساختند و از آن استفاده می کردند.
عطر رایجی که در آن دوران مورد استفاده رومیان قرار می گرفت شامل بوی دارچین، خرما، ریحان و گل های متنوع از زنبق تا رز بود. رومیان هم مانند ملکه کلئوپاترا از خواص شیر الاغ برای مصارف زیبایی استفاده می کردند. استفاده از شیر الاغ برای نرم کنندگی پوست بدن مورد توجه همسر پادشاه نرو هم قرار داشت.
از سال 1400 تا 1600میلادی هنوز هم زنان از ترکیباتی برای روشن کردن پوست استفاده می کردندو ملکه الیزابت از پیشگامان این آرایش بود. او به این آرایش نقاب جوانی می گفت. در اواخر این دوره محتویات پودر صورت با اکسید زینک جایگزین شد.