منتقدان نظراتشان را برای فیلم سینمایی «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری و تهیه کنندگی روح‌الله و سمیرا برادری نوشتند.
این نظرات عبارتند از :
سعید عقیقی
«زالاوا» شناسنامه ای متقاعد‌کننده و معتبر برای پی‌گیری کار ارسلان امیری در اختیار سینما دوستان قرار می‌دهد. فیلم موفقیت‌اش را به واسطه اجرای موثر میزانسن، رعایت نسبت سوژه با دوربین، افتادن در پیچ و خم داستان‌گویی ، زمین خوردن و برخاستن، ایستادن و باز به راه افتادن ، و سرانجام هدایت و بازی گروه بازیگران‌اش به دست می آورد.
نویدپورفرج در نقش «مسعود» نشان می‌دهد می‌توان نقشی پیچیده‌تر را با اطمینان به او سپرد، و بازی پوریا رحیمی‌سام در نقش «آمردان» موفقیتی بزرگ‌برای او و یکی از بهترین بازی های نقش مکمل سال های اخیر سینمای ایران است.
مازیار فکری ارشاد
«زالاوا» تجربه متفاوتی از ژانر وحشت در سینمای ایران است. قصه ای متكی بر افسانه های محلی كه اصراری ندارد صرفا به عنوان یك فیلم ترسناك شناخته شود. اما در لحظاتی واقعا می ترساند. ارسلان امیری پس از تجربیات فیلمنامه نویسی، گام اول فیلمسازی را محكم برداشته و فیلم سرو شكل داری ساخته كه از فرمول های امتحان پس داده ژانر استفاده می كند تا نتیجه ای فارغ از كلیشه های مرسوم و شكست خورده ژانر وحشت ایرانی بگیرد.
حسین عیدی زاده
«زالاوا» یک فیلم اول امیدوارکننده است. فیلمی که در فضاســازی کاملا موفق عمل می‌کند و با بهره بردن از باورهای فولکلور، بستر سنتی فیلم ترسناک را که در سینمای ما غایب است، جبران می‌کند. ایده عقل و جهل و مرز باریک میان آن را واکاوی می‌کند و در انتها با خاطره حداقل دو فصل درخشان شب در پاسگاه و شب در خانه ملیحه، با بیننده ای چشم انتظار فیلم بعدی کارگردان وداع می‌کند.
در چنین جغرافیایی «زالاوا» با بهره گرفتن از المانهای آشنای ژانر وحشت موفق می‌شود بستر را برای روایت یک داســتان مهمتر و کلان تر آماده سازد و از آنجایی که فیلم فقط ترسناک نیست، وارد وادی‌هایی می‌شود که در بیشتر مواقع به سلامت از آن بیرون می‌آید.
آزاده جعفری
«زالاوا» برای من غافلگیرکننده بود، فیلمی که به قلمروی ژانر (وحشت/کمدی سیاه) پای می‌گذارد، در ساختن حال و هوا، مود و لحن موفق می‌شود و تا پایان تماشاگر را به دنبال خود می‌کشاند. قدرت فیلم از فیلمنامه‌ای می‌آید که با ظرافت نوشته شده و جزیٔیات و عناصر آشنای ژانر وحشت را در جای جای پیرنگ کاشته است.
«زالاوا» از آن فیلم‌هایی‌ست که از هیچ شخصیتی (حتی فرعی و کوچک) نمی‌گذرد و به همه‌ی آن‌ها بُعدی انسانی یا رفتار و ژستی شخصی می‌بخشد. فیلمساز قهرمانی جذاب و سرسخت، سرکار مسعود، با بازی خوب نوید پورفرج می‌سازد و اینجا بازی بازیگر از نگاهِ تیزبینِ فیلمساز برای تمرکز بر ویژگی‌های منحصربه‌فرد او جدا نیست، از آن قهرمانانی که تماشایشان بر پرده‌ی سینما لذت‌بخش است.
رحیمی‌سام در نقش جن‌گیر، انتخابی عالی‌ست فیلمساز تا پایان به انتخاب اولیه‌اش و ابهامِ داستان وفادار می‌ماند: «ما نمی‌دانیم ...» و درون‌مایه‌هایی مهم و ترسناک را در میان خود انسان‌ها می‌پروراند.
میثم محمدی
«زالاوا» فیلم جسورانه و موفقی است. بازی درخشان پوریارحیمی‌‌سام، بی‌ادعا، اما پرقدرت و باصلابت است. یک بازی سرشار از تمرکز. دقیق و نافذ در نگاه، لحن، ریتم و مشرف بر حس و تکنیک.