صنعت مد با جذابیت و زرق و برق های خاص و جذابش روزانه طرفداران بسیاری را به خود جذب می‌کند و علاقه‌مندان در زمینه های متفاوتی مانند: مدلینگ، طراحی مد و فشن، عکاسی فشن، استایلیست های مد و... فعالیت می‌کنند.

اما در این بین طراحی لباس های نمایشی رشته‌ای است که کمتر دیده شده ولی ظرفیت های بسیاری برای رشد دارد.

طراحی لباس های نمایشی یا costume design به صورت بین المللی کاربرد های بسیاری دارد که از جمله‌ی آن می‌توانیم به جشن هالووین، بالماسکه و... اشاره کنیم. اما در کشور ما طراحی لباس های سینمایی و تئاتر وجود دارد. در این مطلب راجع به تفاوت‌ها و چالش های این زمینه صحبت خواهیم کرد.

به طور کلی طراحی مد و فشن یا fashion design به معنی طراحی لباس برای پوشش در دنیای حقیقی است. طراحان مد در سطح کوتوق به منظور ارائه ی لباس یا اکسسوری های خاص و هنری فعالیت می کنند و طراحان لباس روزمره به هدف طراحی لباس و اکسسوری های مناسب برای پوشش در اجتماع همراه با راحتی و حس اعتماد به نفس فعالیت می کنند.

و اما طراحی لباس های نمایشی یا costume design به معنی طراحی لباس و یا اکسسوری های خاص و منحصر به فرد برای نمایش در یک سری عکاسی، فیلم، تئاتر، تبلیغات و حتی انیمیشن است. البته این زمینه در ایران بیشتر به طراحی لباس های سینمایی یا تئاتر شهرت دارد و کنار مهارت های طراحی لباس به مهارت های منشی و طراحی صحنه نیاز دارد.

به صورت کلی مهارت های پایه ای این دو زمینه مانند رنگ و پارچه شناسی، طراحی دوخت و خیاطی، طراحی دستی و دیجیتال نحوه ی کاربرد الهامات و... یکسان است و داشتن مدرک طراحی لباس به صورت آکادمیک و دانشگاهی یا به صورت دوره های آزاد و کارآموزی پیشنهاد می شود. اما تفاوت این دو زمینه در چیست؟

موضوع اصلی در طراحی لباس های نمایشی، موضوع یا محتوای داستان و کاراکترهای آن است و هدف طراحان در این زمینه نشان دادن بهتر ویژگی های شخصیتی کاراکترها با استفاده از رنگ و جنس لباس ها و اکسسوری ها و در هماهنگی با بافت و رنگ های موجود در صحنه است. اما موضوع اصلی در طراحی مد افراد جامعه و ارائه ی ترندهای جدید و خاص است.

در طراحی لباس های نمایشی محدودیت زمانی نقش اساسی دارد و گاهی باعث کار تحت فشار و استرس و بی خوابی بسیار زیادی است. اما در طراحی مد و فشن به غیر از آماده سازی لباس ها برای فشن شو یا نمایشگاه ها محدودیت زمانی و فشار کمتری وجود دارد که با یک برنامه ریزی صحیح به راحتی امکان پذیر است.

طراحی لباس های نمایشی به طور کلی به سه دسته تاریخی، فانتزی و مدرن تقسیم می شود که در طراحی لباس های تاریخی نیاز به اطلاعات و تحقیقات پایه ای راجع به زمان داستان، لباس های رایج اون دوران، رنگ های مورد استفاده و .... دارد. اما در طراحی لباس های مد بیشترین اطلاعات مورد نیاز بر اساس موضوع مورد الهام تعیین می شود.

محدودیت مالی در طراحی لباس های نمایشی اکثرا به میزان بودجه ی تضمین داده شده توسط سرمایه گذاران و تهیه کنندگان بستگی دارد. اما در طراحی لباس های مد و فشن، کار تخصصی افراد در طراحی و آماده سازی لباس های مد روز است که باعث می شود یک برند هزینه زیادی برای مواد اولیه و دوخت پرداخت کند.

در طراحی لباس های نمایشی امکان کپی کردن یا الهام گرفتن از نسخه های قدیمی تر لباس های شخصیت های سناریو در نسخه ی کتاب، انیمیشن یا فیلم و حتی تئاترهای اجرا شده وجود دارد اما در طراحی لباس های مد و فشن کپی کردن یک جرم بین المللی و ضعف هنری و استعداد هنرمند تلقی می شود.

 در طراحی لباس های نمایشی به غیر از اطلاعات و خلاقیت طراح لباس، نظر و تفکرات کارگردان منشی صحنه، طراح صحنه و حتی بازیگران نقش بسیار زیادی دارد. اما در طراحی لباس های مد و فشن به طور معمول ایده و طراحی ها توسط یک فرد یا عده ای محدود انجام می شود و تنها چالش گروهی در اجرا و آماده سازی لباس یا اکسسوری ها خواهد بود.