به نقل از سینما دیلی، سانسور دولتی در ایتالیا بعد از 108 سال به پایان رسید. ایتالیا به تازگی قوانین سانسورش را که حدود بیش از یک قرن عمر داشت به پایان رساند، این کشور قانونی را کنار گذاشت که از 1913 در حال اجرا بود و به دولت اجازه می‌داد که فیلم‌ها را سانسور یا ممنوع کند، اتفاقی که برای آثاری از جمله «سالو» ساخته پازولینی و «آخرین تانگو در پاریس» برناردو برتولوچی افتاده بود.

این یکی از آخرین قوانینی بود که همچنان دست دولت را در سانسور فیلم باز گذاشته بود، تا بتوانند آثار را به دلایل اخلاقی و سیاسی کنار بگذارند، هرچند استفاده از این قانون در ایتالیا تقریبا منسوخ شده بود، اما در آخرین قدم به صورت نمادین آن را حذف کردند. داریو فرانچسکینی وزیر فرهنگ ایتالیا در بیانیه‌ای اعلام کرد:«سانسور آثار در ایتالیا لغو شده است. سیستمی متشکل از کنترل‌ها و دخالت‌ها که به دولت اجازه دخالت در آزادی هنرمند می‌داد، به طور دائم پایان یافت.»

جایگزین این سیستم پروسه‌ای است که توسط خود پخش‌کنندگان فیلم اتفاق می‌افتد و هر فیلم را بر اساس درجه بندی سنی مرتب می‌کند، درجه بندی‌هایی مانند +14 (یا بالاتر از 12 سال با حضور والدین) و +18، این کمیسیون تشکیل شده از 49 شخصیت مختلف از داخل صنعت سینما از جمله، استادان و معلمان و فعالان حقوق حیوانات است که درجه بندی آثار را چک می‌کنند.

قانون سانسور ایتالیا از سال 1944 تا به حال به دلایل اخلاقی یا مذهبی، 247 فیلم ایتالیایی، 130 فیلم آمریکایی و 321 فیلم از سایر کشورها را ممنوع کرده بود، حدود 10000 فیلم دیگر، از جمله آثار افرادی مثل فدریکو فلینی هم بنا به این قانون کوتاه یا اصلاح شده بودند.

معروفترین قربانیان این قانون، فیلم پرحاشیه «سالو» پازولینی بود که در ژانویه 1976 بعد از نمایش کوتاهی ممنوع شد. و «آخرین تانگو در پاریس» برتولوچی حتی پیش از اکرانش در 1972 ممنوع شد و تمام نسخه‌های آن هم نابود شد.

به گزارش ورایتی، آخرین قربانی این قانون «توتو که دوبار زندگی می‌کند» در 1998 بود که خشم کاتولیک‌های ایتالیایی را برانگیخت و ابتدا ممنوع شد و سپس تنها بعد از شکایت کارگردان تحت بازه سنی +18 به نمایش در آمد، و در زمان خود حواشی بسیاری برای این قانون قدیمی به وجود آورد و مقدمات حذف آن را ایجاد کرد.