نظر مسعود فراستی درباره سریال «گامبی وزیر»

مسعود فراستی در برنامه هفت درباره سریال پرطرفدار این روزهای نتفلیکس گفت: مشکل اصلی کار فیلمنامه است. از قسمت سوم، سریال دیگر فیلمنامه ندارد و مجبور می شوند با سفرها و مسابقه آن را حل کنند. یتیم‌خانه برای دو قسمت قابل دیدن است. فیزیک، بازی و معرفت وجودی سرایدار به داستان کمک می کند. اگر او نبود نمی‌شد یتیم خانه را تحمل کرد.

شطرنج در کار دراماتیزه نمی شود. انگار بازی منچ یا مار وپله در حال انجام شدن است. فیلمساز نمی تواند شطرنج را مساله کند و به همین دلیل همه چیز حول محور  شطرنج مفهومی می شود و نمایشی نیست. هیچ کدام از کسانی که می بینیم شطرنج باز نمی شوند.

هم فیلمنامه نویس و فیلمساز شطرنج بلد نیستند. اگر شطرنج دراماتیزه نشود نگاه دو حریف بی معنیه. کسی که شطرنج بلده می‌فهمد این مار و پله است، شطرنج نیست. این مسخره بازیه. زمانی این هماوردی مثل وسترن می‌شود و نگاه‌ها و روانشانسی چشم معنی می‌دهد که میانجی یعنی شطرنج برای منِ مخاطب معلوم باشد.

من وقتی حرکت های شطرنج را از این سریال یاد نگیرم پس تمامش می‌شود بهانه تا یک آمریکایی برای من مسئله بشود.نسبت این آدم با شطرنجی که روی سقف اتاق نشان می‌دهند مسخره است. باید من بفهمم فرق اسب و فیل چیه. این سریال نه درون می‌سازد نه بازی . من باید لحظات شطرنج را با این دختر تجربه می کردم که نکردم. بازیگر نقش اصلی هم تنها چیزی که دارد یک چشم‌ است که از چشمش هم نتوانسته بازی بگیرد.