به روز مرگ چو تابوت من روان باشد...

17 دسامبر( 26 آذر ماه) روز وفات مولانا، از القاب مولانا می توان به «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی»، «ملای رومی» اشاره نمود و تخلص او «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» اشاره کرد.در قونیه هر سال مراسم ویژه بزرگداشت مولانا از 7 تا 17 دسامبر( 16 تا 26 ماه آذر) برگزار می شود. در ترکیه به شب وفات مولانا شب عروسی یا وصلت مولانا نیز گفته می شود. مردم این روز را به علت وصال مولانا با معبود خود جشن می گیرند. از آثار مولانا می‌توان به «مجموعه غزلیات» مولانا که در حدود ۲۵۰۰ غزل است اشاره کرد، که در پایان و مقطع بیشتر آن‌ها مولانا تخلص خود را بیان نکرده و به نام «شمس تبریزی» تخلص کرده است؛ «رباعیات» به پای «غزلیات» و «مثنوی » نمی رسد و متضمّن 1659 رباعی است. در این رباعی‌ها با معانی و مضامین عرفانی و معنوی و روش فکر و عبارت بندی مولانا می توان آشنا گشت.
 از آثار منثور مولوی «فیه ما فیه» است که مجموعۀ تقریرات مولانا است که در مجالس خود بیان کرده و با «مثنوی» مشابهت فراوان دارد. بیانات مولانا در مجالس را پسر او بهاءالدین یا یکی دیگر از مریدان یادداشت کرده است. «فیه ما فیه» نسبت به «مثنوی »مفهوم تر و روشن تر است و کنایات شعری ندارد و به نثر است.
«مکاتیب» از جمله آثار مولاناست که این اثر به نثر است و شامل نامه ها و نوشته های مولانا برای معاصرین خود می باشد.
«مجالس سبعه» نیز از جمله آثاری است که شامل مواعظ و مجالس مولانا و سخنانی است که او بر سر منبر برای پند دادن دیگران بیان نموده است.